Το στοιχειωμένο παλτό

Τις περισσότερες φορές που άνοιγε την ντουλάπα της, η ματιά της σταματούσε στο παλτό. Το αγαπούσε αυτό το παλτό. Αγαπούσε τα υλικά που το είχαν φτιάξει, τη δεξιοτεχνία με την οποία είχε ραφτεί αυτή η γκρι τσόχα, συνδυασμένη με αυτή μεταξένια φόδρα στο χρώμα της μέντας και τα τέσσερα φιλντισένια κουμπιά. Η μόνη ατέλεια ήταν η ζώνη του. Ήθελε φυσικά εξαιρετικές ικανότητες στην παρατήρηση, αλλά φαινόταν ότι είχε ξαναραφτεί δύο ή τρεις φορές, σαν κάποιος να την είχε ξηλώσει με μανία και ύστερα να το μετάνιωσε. Οικογενειακό κειμήλιο από την πλευρά του πατέρα της. Ποιος ξέρει πόσες γενιές πίσω είχε φτιαχτεί.

Το κρατούσε στα χέρια της και το κοιτούσε. Δεν ήξερε τι είχε στην κατοχή της μέχρι πριν από λίγες ώρες. Μπορεί ακολουθώντας το παράδειγμα της μητέρας της να το έβγαζε κάποιες φορές από την ντουλάπα να το αερίσει, αλλά εκείνη τη μέρα αποφάσισε να κάνει κάτι παραπάνω. Η περιέργεια της υπερίσχυσε. Την είχε μαγνητίσει. Το φόρεσε και κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. Θα μπορούσε να έχει ραφτεί γι’ αυτήν μονάχα. Ήταν κρίμα να μένει κρυμμένο, να μην του δίνεται η ευκαιρία να το θαυμάσει ο κόσμος. Άλλωστε γι’ αυτό το λόγο φαινόταν να είχε ραφτεί. Όχι απλά για να κρατάει ζεστό τον κάτοχό του.

Είχε συμφωνήσει να πάει σε αυτό το ραντεβού. Η φίλη της την παρακάλαγε για μέρες. Ήταν καλό παιδί και συνάδελφος του άντρα της, οπότε τον ήξεραν έως ένα βαθμό, τουλάχιστον. Ντύθηκε, στολίστηκε… όλα διαλεγμένα προσεκτικά να αναδεικνύουν το παλτό. Κάθε φορά που περνούσε από την πολυθρόνα που το είχε ακουμπήσει του έριχνε κλεφτές ματιές και ένα αμυδρό χαμόγελο σχηματιζόταν στο πρόσωπό της.

Η βραδιά είχε δύο μέρη και αν ήταν τυχερή η νύχτα θα τέλειωνε νωρίς, χωρίς εκείνη να πρέπει να ψάξει για φτηνές δικαιολογίες. Θα έκανε ό,τι ήταν απαραίτητο για να ικανοποιήσει τη φίλη της, αλλά μετά το πρώτο μισάωρο, κατάλαβε ότι δεν υπήρχε προοπτική για κάτι παραπάνω. Άφηνε την κουβέντα τους να κατευθύνεται όπου ήθελε εκείνος, να δει τι γίνεται, αλλά καμία επαφή. Μία φιλοφρόνηση στην αρχή της βραδιάς και τίποτα άλλο. Εκείνη που είχε προσπαθήσει τόσο να τον εντυπωσιάσει κι εκείνος… θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να πάρει τη θέση της η οποιαδήποτε εκεί γύρω και εκείνος ούτε που θα το καταλάβαινε. Προσπάθησε να του δείξει τι την ενδιέφερε, αναφέροντας πράγματα για τον εαυτό της, να κάνει κινήσεις που αναδείκνυαν τη θηλυκότητά της.

Το γεύμα τους ήταν καταστροφικό για εκείνη. Όταν ήρθε η ώρα του λογαριασμού, έβαλε το παλτό της και προχώρησε προς τα έξω, επιτρέποντάς του να πληρώσει το λογαριασμό. Θα περπατούσαν λίγο μέχρι να βρουν το αυτοκίνητο του.

Ήταν μια ωραία βραδιά. Ο αέρας είχε κοπάσει εδώ και δυο μέρες και δεν υπήρχε σημείο στον ουρανό να οιωνίζει βροχή… Μόνο η θερμοκρασία δεν έλεγε να ανέβει. Έσφιξε λίγο παραπάνω τη ζώνη του παλτού και το έκλεισε με τα χέρια στο ύψος του λαιμού. Ο συνοδός της μιλούσε για κάτι, ενώ εκείνη προχωρούσε πιο γρήγορα, προσπαθώντας να του δώσει έναν ταχύτερο ρυθμό. Μα, ήταν τόσο εκνευριστικός… είχαν αρχίσει να την ενοχλούν τα πάντα γύρω της. Ακόμα και το παλτό της!

Την ενοχλούσε στις μασχάλες. Προσπάθησε να το ξαναφτιάξει, να στρώσει λίγο το πουκάμισο που φορούσε από μέσα. Όσο της μιλούσε αυτός -για πράγματα που δεν την ενδιέφεραν καθόλου-, εκείνη προσπαθούσε να βολευτεί μέσα στο παλτό, που μέχρι πριν λίγη ώρα της ταίριαζε γάντι. Σύντομα άρχισε να νιώθει ότι πιέζονται και τα μπράτσα της, ενώ η αναπνοή της είχε αρχίσει να γίνεται δύσκολη. Σαν να είχαν δέσει κάθε σημείο του κορμιού της και σιγά σιγά να έσφιγγαν τα λουριά.

Έβγαλε το μπορντό φουλάρι της και με μερικές γρήγορες κινήσεις προσπάθησε να ξεκουμπώσει το παλτό. Μάταια. Μέσα στον πανικό της τα δάχτυλά της γλιστρούσαν στα φιλντισένια κουμπιά, μη καταφέρνοντας να τα περάσουν απ’ τις κουμπότρυπες.

«Σκάσε!» του φώναξε. Εκείνος σάστισε βλέποντας το αναψοκοκκινισμένο της πρόσωπο. Δεν είχε καταλάβει ότι εκείνη πάλευε τόση ώρα με τον εαυτό της.

«Είσαι καλά;» τη ρώτησε. Τώρα τον κοιτούσε με τρόμο και απέχθεια. Το πρόσωπό της είχε σφιχτεί από την προσπάθεια να μην ουρλιάξει. Προσπάθησε να καταλάβει τι της συνέβαινε. Εκείνος είδε τα δάχτυλά της να έχουν σχεδόν παραλύσει πάνω στη ζώνη του παλτού της. Προσπάθησε να την αγγίξει, αλλά αυτή πισωπάτησε.

«Σου είπα ότι το παλτό σου είναι πολύ ωραίο και σου πάει πολύ;» προσπάθησε να της χαμογελάσει. Για μια στιγμή η κοπέλα πήρε μια βαθιά ανάσα. Το πρόσωπό της ηρέμησε για μια στιγμή, πριν ξανασυσπαστεί μόλις τη ρώτησε αν θα ήθελε να την πάει σπίτι της. Άπλωσε το χέρι της να τον αγγίξει, σαν να του ζητούσε βοήθεια, αλλά δεν ολοκλήρωσε την κίνησή της. Τα χέρια της επανήλθαν στο παλτό. Προσπαθούσε να το βγάλει, αλλά για ακόμα μια φορά τα χέρια της δεν την υπάκουαν. Προσπάθησε να τη βοηθήσει κι αυτός, αλλά μόλις την άγγιξε έβγαλε μια πνιχτή κραυγή και δίπλωσε το κορμί της.

«Το παλτό σου;» τη ρώτησε κι εκείνη ένιωσε μια στάλα αέρα να περνάει ξανά στους πνεύμονές της.

«Ναι» του έγνεψε κι ύστερα από μια στιγμή ψιθύρισε «θαύμασε το». Την κοίταξε μπερδεμένος χωρίς να πει τίποτα. Ήταν στα πρόθυρα να την αφήσει εκεί, σε εκείνο το στενό δρόμο με τις πολυκατοικίες και τις λάμπες του δήμου που τρεμόσβηναν, μέχρι που αυτή σήκωσε τα μάτια εκλιπαρώντας τον.

«Είναι εξαιρετικό. Αναρωτιέμαι που το βρήκες και…»

«Συνέχισε» τον παρακάλεσε χωρίς ανάσα, νιώθοντας τη φόδρα να ξεκολλάει από πάνω της και τη ζώνη να χαλαρώνει σιγά σιγά.

«Μήπως να πηγαίναμε μέχρι το σπίτι…» προσπάθησε να την καλοπιάσει.

«Το παλτό» του είπε, νιώθοντάς το να τυλίγεται γύρω της για ακόμα μια φορά.

«Για να μη λερωθεί το παλτό σου, φυσικά. Δεν έχει πάθει κάτι, μην ανησυχείς» προσπάθησε να την καθησυχάσει μην καταλαβαίνοντας τι της συνέβαινε.

Μόλις την είδε ότι μπόρεσε να σταθεί όρθια άπλωσε το χέρι του να την κρατήσει, αλλά αυτή τραβήχτηκε. Του είπε τα πάντα για το παλτό. Από ποιον το κληρονόμησε, πόσα χρόνια υπάρχει στην οικογένειά της και άλλες πληροφορίες που ακόμα και η ίδια θεωρούσε περιττό να ξέρει.

Κάθε λέξη που έβγαινε απ’ το στόμα της αφορούσε το παλτό και κάθε λέξη το έκανε να χαλαρώνει λίγο ακόμα, ώσπου λίγο πριν φτάσουν στο αυτοκίνητό του κατάφερε και ξεκούμπωσε τα κουμπιά. Λίγες ακόμα φιλοφρονήσεις από αυτόν και χαλάρωσε και η ζώνη. Συνέχισε να του μιλά για το παλτό κι αυτός μην όντας σίγουρος αν έχει να κάνει με τρελή ή με… τρελή, προσπάθησε να μείνει πιστός στη θεματολογία. Συνέχισε, λοιπόν, να δείχνει αξιοσημείωτο ενδιαφέρον για το γκρι παλτό, που ήταν τόσο σημαντικό για εκείνη, ώσπου την είδε να δακρύζει τη στιγμή που το έβγαζε μέσα στο αυτοκίνητο. Την άφησε στο σπίτι της και του έκανε εντύπωση που συνέχισε να το κρατά στα χέρια βγαίνοντας από το αυτοκίνητό, ενώ μέχρι πριν λίγο ήταν ζωσμένη με αυτό.

Καθόταν στην άκρη του κρεβατιού. Το χάιδευε και ψηλάφιζε τις ραφές του, όχι πια με θαυμασμό, αλλά με τρόμο και περιέργεια. Το έβαλε στη μπανιέρα. Μπορεί όλο αυτό να ήταν στη φαντασία της. Να μην είχε συμβεί τίποτα άλλο παρά μια κρίση πανικού, από αυτές που συνήθιζαν να την επισκέπτονται και να την κάνουν να χάνει την αίσθηση της πραγματικότητας. Κι όμως, δεν ήταν μόνο ότι δεν μπορούσε να ανασάνει και να νιώθει την κυκλοφορία του αίματός της να χάνεται. Το πρόσωπο αυτού του άντρα… δεν της είχε ξανασυμβεί να βλέπει το πρόσωπο κάποιου θαμπό, με αλλοιωμένα χαρακτηριστικά, αλλά ποτέ δεν ξέρεις και ότι δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Σαν να είχαν δέσει κάθε σημείο του κορμιού της και σιγά σιγά να έσφιγγαν τα λουριά. πως μπορεί να σου βγει.

Γύρω στις τρεις το πρωί είχαν απομείνει μόνο λωρίδες γκρι τσόχας, κομμάτια φόδρας στο χρώμα της μέντας, τέσσερα κουμπιά και μία γκρι τσόχινη ζώνη. Πέρασε αρκετή ώρα κοιτάζοντας τα πεταμένα στη μπανιέρα. Πήγε στην κρεβατοκάμαρα να αλλάξει ρούχα. Μια απότομη κίνηση την έκανε να μορφάσει από τον πόνο. Κάτω από τα πλευρά της είχε μια γραμμή. Έτρεξε στον καθρέφτη. Ήταν μια μελανιά που την τύλιγε στο ύψος της μέσης. Σήκωσε το βλέμμα της και παραπάτησε.

Το πρόσωπο που έβλεπε στον καθρέφτη δεν της ήταν άγνωστο, όμως δεν ήταν το δικό της. Ήταν κάποιας άλλης. Κάποιας που είχε ξαναδεί. Ίσως σε κάποιο όνειρο ή σε κάποια φωτογραφία. Το παλτό με την γκρι τσόχα, τη μεταξένια φόδρα στο χρώμα της μέντας, τα τέσσερα φιλντισένια κουμπιά και τη ζώνη που είχε ξαναραφτεί δυο ή τρεις φορές ήταν εκεί. Σε αυτό το κορμί που έβλεπε στον καθρέφτη. Το φορούσε.

Αρχική δημοσίευση: https://www.wattpad.com/484818937-το-στοιχειωμένο-παλτό-mgwhalloween-το-στοιχειωμένο