Ανακάθισε στο κρεβάτι, έφερε τα γόνατα στο στήθος και πίεσε τα ακροδάχτυλα του αριστερού της χεριού. Κάπως έτσι συνήθως ξεμούδιαζαν. Άρχισε να μετράει τους παλμούς της, να γεμίζει το διάφραγμα, να αδειάζει τους πνεύμονες. Δυο ανάσες έμειναν μισές. Αγκάλιασε πιο σφιχτά τα γόνατά της και συνέχισε την προσπάθεια. Αν κατάφερνε να ρυθμίσει παλμούς και αναπνοές, θα μετριαζόταν και ο πόνος στο στομάχι...
Ανακάθισε στο κρεβάτι και έβγαλε ένα lucky strike απ' το πακέτο δίπλα της. Το άναψε. Tο κορμί του γυμνό, κατευθυνόταν περήφανο προς στο μπάνιο. Κοίταξε τα ρούχα της, πεταμένα στην απέναντι καρέκλα, στο πάτωμα, κάπως ανακατεμένα με τα δικά του. Πόσο γρήγορα μπορούσε να ντυθεί και να φύγει, πριν να πρέπει να δώσει εξηγήσεις; Το τσιγάρο καιγόταν στα δάχτυλά της, χωρίς να αποφασίζει την κρίσιμη...
Στεκόταν στην άκρη του δρόμου και την κοίταζε καθώς απομακρυνόταν. Θα μπορούσε να τη φωνάξει, να της ζητήσει να μην τον αφήσει, να την παρακαλέσει, να… μα, όλες οι λέξεις πέθαιναν πριν φτάσουν στα χείλη του. Του είπε «Αντίο»… Τι νόημα είχαν όλα τα άλλα;
Σκούπισε τα χέρια της και έκλεισε το μάτι της κουζίνας. Κοίταξε γύρω της να βρει το καπάκι της κατσαρόλας. Κάπου εκεί το είχε αφήσει. Να το. Τώρα είχε να δει το ψητό στο φούρνο, να βγάλει τις μπύρες από την κατάψυξη μη σκάσουνε, να αλλάξει μπλούζα γιατί αυτή λαδώθηκε, να στρώσει τραπέζι σιγά σιγά… Από το διπλανό δωμάτιο η τηλεόραση στη διαπασών. Ντέρμπι: Ολυμπιακός – ΑΕΚ ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων...