Οι περισσότεροι έριχναν μια ματιά και έστρεφαν το βλέμμα. Ο άντρας, όμως, που ήταν τώρα απέναντί της επέμενε να κοιτάζει. Φαίνονταν μόνο οι δύο, αλλά μπήκε στον πειρασμό να του τις δείξει όλες. Και τις εφτά -παράταιρα λευκές στο ημίφως- γραμμές, που είχε κάποτε χαράξει κάθετα στη φλέβα του αριστερού της χεριού. Το τέλος του κόσμου. «Ήμουν μικρή κι ανόητη,» του είπε τελικά με ένα μισό χαμόγελο και...
Κοίταξε την ώρα ακόμα μια φορά. Μία και δέκα. πολιτεία «Έπρεπε να είχα πάρει το μετρό,» μουρμούρησε πίσω από το τιμόνι. Το θέμα ήταν να φτάσει στο φανάρι. «Στην Αθηνάς ανοίγει ο δρόμος.» Το αυτοκίνητο μούγκρισε και το άφησε να τσουλήσει για 2-3 μέτρα. Κόκκινο πάλι. Γύρισε το βλέμμα στα δεξιά. Άνθρωποι διαφόρων ηλικιών να περπατούν με σκυμμένο το κεφάλι, κοιτάζοντας το ρολόι κι έπειτα...